Kiedy piszemy Ó, a kiedy U?

Ó piszemy :	U piszemy:
Ó piszemy kiedy wymienia się na o, e, a (także w innych słowiańskich językach).	Wymienia lub wymieniało się na ow.
W zakończeniach: -ów, -ówna, -ówka, -ówek.	W zakończeniach: -uję, -ujesz, -uje, -uj,-ujmy, -ujący, -uć, -upić, -usić, -udzić, -uchać, -uszać, -urzać,-ukać, -ulać, -uwać, -tura, -um, -unek, -un,-una, -unka, -us, -usz, -uś, -usia, -unia, -uńcia, -uchna, -uch, -uszek, -ucha, -uszka, -uk,-uczek, -uka, -uczka, -ulek, -ulo, -unio, -ula, -ulka, -uleńka, -ut, -ucik, -uta, -utka, -up, -upa, -uga, -uda, -uła, -ucja, -ukcja, -usja, -uzja, -ust, -usta, -aur, -uar, -utki, -uśki, -uchny.
Na początku w sylabie: wspól-, współ-, spół-, włó-, wró-.	Na początku w sylabie: fu-, hu-, tu-, zu-.
W wyrazach rodzimych i bardzo nielicznych zapożyczonych.	W wyrazach rodzimych i prawie wszystkich zapożyczonych. W dyftongach au, eu.
Bardzo rzadko na początku wyrazu. Nigdy na końcu wyrazu.	Prawie zawsze na początku wyrazu oraz zawsze na końcu wyrazu.

Odbierz kupon rabatowy! -20% na wszystkie płatne opracowania!