Zakończenie -uć
1. U piszemy w zakończeniach czasowników -uć, np.:
Kuć
Zepsuć
Ukłuć
Przekłuć
Psuć
Wyzuć
Żuć
Ozuć
Zatruć
Kłuć
Opluć
Otruć
Zaszczuć
Podkuć
Czuć
Truć
Napluć
Pluć
Knuć
Współczuć
Przeczuć
Wykuć
Wykluć się
Wysnuć
UWAGA!
1.) Tak samo piszmy:
a) inne formy osobowe i nieosobowe czasownika, np.:
- w czasie teraźniejszym: czuję, czujesz, czuje, czujemy.
- w czasie przeszłym: czułem, czuł, czuliśmy, czuli.
- w trybie rozkazującym: czuj, czujmy, czujcie.
- w trybie przypuszczającym: czułbym, czułabyś, czuliby.
- w formach nieosobowych: czując, odczuwszy, odczuto.
b) wyrazy pochodne, np. czucie, czujny, czujnie, czujnik.
2.) W niektórych tych wyrazach mamy również do czynienia z prastarą obocznością u na ow, np. psuć - psować, snuć - osnowa, kuć - kowal, podkuć - podkowa.
a) inne formy osobowe i nieosobowe czasownika, np.:
- w czasie teraźniejszym: czuję, czujesz, czuje, czujemy.
- w czasie przeszłym: czułem, czuł, czuliśmy, czuli.
- w trybie rozkazującym: czuj, czujmy, czujcie.
- w trybie przypuszczającym: czułbym, czułabyś, czuliby.
- w formach nieosobowych: czując, odczuwszy, odczuto.
b) wyrazy pochodne, np. czucie, czujny, czujnie, czujnik.
2.) W niektórych tych wyrazach mamy również do czynienia z prastarą obocznością u na ow, np. psuć - psować, snuć - osnowa, kuć - kowal, podkuć - podkowa.