Epoka - Antyk

Epoka trwała od IV tysiąclecia p.n.e. do V wieku n.e. (w 476 roku miał miejsce Upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego).

Dwie nazwy Starożytność i Antyk z łac. Antiquus – dawny, stosowane są zamiennie, przy czym odnoszą się do terenu dzisiejszej Europy i Bliskiego Wschodu. Oznaczają zamierzchły okres.

• Epos
• Tragedia
• Komedia

• Mitologiczna
• Filozoficzna
• Polityczna

• Bohater tragiczny – pochodzi z wysokiego rodu, uwikłany w sytuację niezawinioną, skazany na klęskę.
• Władca – rozważny, sprawiedliwy, dobry wódz.

• Heraklit z Efezu – twierdził, iż zasadą świata jest nieustanny ruch, czyli „panta rhei” – wszystko płynie.
• Sokrates – autor słów „Wiem, że nic nie wiem”. Najwyżej cenił cnotę, a zapewniać ją miała wiedz. Jego rozmyślania dotyczyły człowieka oraz jego rozumu jako źródła poznania.

• Prolog – część, w której określano tematykę dzieła.
• Parodos – były to pieśni wchodzącego chóru.

• „Nike z Samotraki” – marmurowa rzeźba, zachowana bez głowy i rąk, przypuszczalnie umieszczona była na dziobie okrętu.
• Nieistniejący już dziś posąg Zeusa w świątyni w Olimpii, zaliczany do siedmiu cudów świata, wykonany przez Fidiasza.
• Partenon – świątynia wzniesiona na chwałę Ateny na ateńskim wzgórzu Akropolu.